De bouw van de parochiekerk voert terug naar november 1915.
De St. Jacobuskerk, halverwege Schipluiden en Den Hoorn aan de Rijksstraatweg, raakte overbelast.
Daarom werd bij bisschoppelijk besluit bepaald dat voor de kern Den Hoorn een eigen parochie zou worden gesticht.
Als patroonheilige werd de H. Antonius van Padua gekozen. Nog voor het voltooien van de kerk werd besloten de H. Cornelius hier aan toe te voegen. Dit laatste als verwijzing naar een kapel welke in vroeger tijden in Den Hoorn zou hebben gestaan. ( Vind hier een gedetailleerde beschrijving )

Antonius van Padua ( 1195 - 1231 )
Hoewel Antonius Portugees van geboorte was, heeft hij vooral in Noord-Italië gewerkt.
Op 15-jarige leeftijd trad hij in bij de reguliere kanunniken Assisi. Al spoedig vertrok hij als missionaris naar Marokko, maar een zware ziekte dwong hem terug te keren.
In 1222 werd hij priester gewijd en al snel ontdekte men zijn grote gave als prediker.
Hij trok predikend rond door Italië en Zuid-Frankrijk. In 1227 werd hij provinciaal van Noord-Italië en vestigde zich definitief in Padua.
Voor een uitgebeide beschrijving van zijn leven verwijzen wij naar deze website.

Paus Cornelius ( ?? - 253 )
Als 21e paus van de Katholieke kerk had Cornelius veel te maken met vervolging en de strijd rond de dwaalleer ( van Novatianus ). Uit bewaard gebleven documenten valt op te maken dat hij een goed en edelmoedig mens is geweest. Algemeen wordt aangenomen dat hij tijdens zijn ballingschap door ontberingen om het leven is gekomen.
Hij wordt vereerd als de patroon van de kinderen, van mensen met een pychiatrische en neurologische ziekten en van het gehoornde vee.

De opdracht een kerk te ontwerpen ging naar de Delftse architect Nic. Molenaar, een leerling van de grote Cuypers. Hij ontwierp een neogotisch bakstenen gebouw met een 35 meter hoge toren, in die tijd voor Den Hoorn hoogbouw. De eerste steen werd gelegd op 19 juli 1916 door de toenmalige deken van Delft, J.J.de Graaf.
Gebrek aan financiën en materiaalschaarste tijdens en na de Eerste Wereldoorlog maakten aanvankelijk dat de kerk zonder priesterkoor en met een half afgebouwde toren in maart 1917 voorlopig in gebruik werd genomen.
De kerk in z'n huidige omvang kon op 21 mei 1922 door de bisschop geconsacreerd worden.
Enige jaren later maakten de bescheiden kruiswegstaties plaats voor huidige reeks van 14 Kruiswegstaties.

Het schip bestaat uit vier traveeën ( travee = deel van een kerk dat overdekt wordt door één gewelf dat op pijlers steunt). Daarachter - links en rechts - de zijbeuken die de plattegrond  haar kruisvorm geven.
De absis van de kerk, in het verlengde van het schip, vormt het priesterkoor.
Onder de 12,5 meter hoge gewelven zijn 555 zitplaatsen gecreeerd.
De inwendige lengte van de kerk bedraagt 36 meter.

Tot het kerkcomplex behoorde ook een pastorie, welke uit zuinigheidsoverwegingen destijds niet onderheid werd. In 1982 heeft deze plaatsgemaakt voor nieuwbouw, die nu onder meer fungeert als secretariaat en vergaderruimte.

Op 17 december 1942 werd de klok door de bezetter uit de toren gehaald en meegenomen.

 14 maart 1949 arriveerde twee nieuwe klokken:
         - 'Joannes'    ( 600 kg )
         - 'Maria'         (   75 kg )

Medio 1986 is hier aan toegevoegd:
         - 'Leonardus'  ( 400 kg )

( Vind hier een gedetailleerde beschrijving )

In de meidagen van 1940 liep de kerk vooral aan de westzijde zware schade op. Sinds het herstel dragen kleurige glas-in-lood ramen bij tot de weldadige sfeer die de ruimte kenmerkt. Met de zon mee draaiend volgt een rondgang langs de verhalende ramen van deze kerk.
( Vind hier een gedetailleerde beschrijving )

In de vier traveeën van het schip tonen de linker ramen de 12 apostelen, de zending der priesters. Telkens drie per raam, afgebeeld met een hen bijbehorend attribuut.
De toppen van de ramen tonen verschillende kruisen, symbolen van oecumene.
Symbolen aan de onderzijde van de ramen beelden de vier kardinale deugden uit.

De rechter ramen verwijzen naar het Lucas-evangelie waarin 72 leerlingen door Jezus twee aan twee worden uitgezonden "naar alle steden en plaatsen waarheen Hijzelf van plan was te gaan": de zending der leken. Mogelijk wijst het getal 72 op telkens zes personen uit de twaalf stammen van Israël. Op de achtergrond steeds een denkbeeldige stad, waaruit telkens een man en vrouw in tijdloze dracht naar voren komen.
Zowel apostelen als leerlingen zijn volgens gebod blootsvoets afgebeeld.
De 12 wijdingkruisjes wijzen eveneens op de apostelen, als steunpilaren van de kerk.
De vier jaargetijden aan de onderzijde verzinnebeelden de continuïteit van de zendingsopdracht.

De linker kruisbeuk wordt gedomineerd door een Antonius raam. Hij is de eerste patroon van deze kerk.  Afdalend laat het raam eerst een gestyleerde orde zien van sterren rond zon en maan en die ene ster die de Wijzen naar het Kind bracht. Daaronder de Paaskaars als symbool van Christus, het Licht van deze wereld. Dan twee St Antonius legenden.
De preek tot de vissen omdat de mensen zijn boodschap niet wilden begrijpen en daarnaast de knielende ezel van de koopman die niet in de Eucharistie geloofde en daar ook niet voor wilde knielen.
De glazen tochtdeur naar de zuiduitgang toont de pelikaan die 'met diens eigen bloed' de jongen voedt, één van de symbolen voor Christus.

In het kleurrijk glas-in-loodraam van de westzijbeuk troont Christus als 'Majestas Domini', omgeven door 4 medaillons met de symbolen van tijd en eeuwigheid:
Alpha, Omega, zon, maan en sterren.

Daaronder de iconografie van  de vier evangelisten
(vlg. Jesaja 6, Ezechiël 1 en Openbaring 4):
> het Evangelie volgens Mattheüs begint bij de Menswording van Christus (mens),
> de evangelist Marcus vangt aan met Johannes in de woestijn (leeuw),
> Lucas met het offer van Zacharias (kalf), terwijl de evangelist Johannes het verheven Woord schrijft (arend of adelaar).

Het Sacramentsaltaar onder de Godslamp - rechts naast het priesterkoor - deed tot 1922 als eerste dienst in de nog niet voltooide kerk.
Het stond ongeveer op de plaats waar sinds 1973 het inmiddels derde hoofdaltaar is opgesteld.
In de jaren daartussen was het tweede altaar, zoals toen gebruikelijk, geplaatst in de absis van het gereedgekomen priesterkoor.

Boven de in- of uitgang van de kerk toont een blik naar boven nog het noordelijk raam. Daarin is de Taizé-duif als symbool voor de H. Geest uitgebeeld.
Buiten in het plaveisel van het kerkplein herkent men het 'wiel der wet'.
De stilistisch weergegeven oud testamentische lotus verwijst naar het getal acht, ons symbool voor de achtste dag, dag van Christus verrijzenis  (de 7e dag was de Sabbath voor de Joden). Tevens verwijst het naar de Bergrede, de acht zaligsprekingen, het achtvoudig pad van de rechte levenswandel, Christus' grondwet.

Voor een overzicht van de pastoors en kapelanen die de vml. parochie St. Antonius & St . Cornelius hebben gediend verwijzen wij u naar deze pagina.

( Deze tekst is in 2006 afgeleid van eerdere publicaties )