De wortels van ons christendom.
De wortels van ons christendom zijn nauw verbonden met Ierland en Engeland. De kerstening van Ierland en Engeland vond plaats ten tijde van Paus Coelestinus (422-432) en Paus Gregorius I de Grote (590-604). Belangrijke plaatsen in deze kerstening waren Iona en Lindisfarne. Iona wordt de bakermat en Lindisfarne wordt de wieg van ons christendom genoemd.Iona, aan de Schotse westkust, wordt de bakermat genoemd, omdat hier in 563 door de Ierse monnik Columbanus een abdij gesticht werd.
Lindisfarne, dat nu Holy Island heet, en in North-Humbrië aan de Engelse oostkust ligt, wordt de wieg genoemd, omdat de Ierse monnik Aidan vanuit de Abdij op Iona, hier een abdij stichtte.In 598 stichtte de monnik Augustinus een abdij in Canterbury. Vanuit het noorden (Columbanus/Iona/Lindisfarne) en vanuit het zuiden (Augustinus/ Canterbury) werd het christendom in Engeland verspreid. Een van hen was Willibrordus. Willibrordus was afkomstig uit North-Humbrië. Hij enoot zijn opvoeding in Ripon en werd monnik in het Ierse Rathmelsigi. Vandaar kwam Willibrordus naar onze omgeving.

Op Hodenpijl
De historie van onze parochiekern vindt haar oorsprong in de tijd dat rond 700 Willibrordus missionaris was in Vlaardingen. Vlakbij Schipluiden werd vanuit Vlaardingen in Zouteveen een kapel gesticht (1482). Eerder was er al een kerkje gebouwd [Johannes de Doper] in ’t Woudt (1277). In 1294 is er sprake van een parochie te Schipluiden met als patroonheilige St. Michaël. Aan de Delftse kant was er de Sint Corneliskapel (1416) gelegen aan de Buitenwatersloot ten dienste van ‘de gehuchte de hoorn’.

Na de reformatie werd vanuit Delft op Hodenpijl - aan de oostzijde van de Gaag - na jaren van veldprediking en schuilkerken, een Jesuïetenstatie opgericht (1657). Eerder werd hier op 20 April 1653 ten overstaan van Joannes Verweij SJ het huwelijk gesloten tussen Joannes Vermeer en Catherina Bolnes.Deze schuilkerk had als patroon Ignatius van Loyola. 
Na enige tijd ‘herderloos’ werd in 1709 Petrus van Heessel OFM (+1733) pastoor op Hodenpijl.
In 1721 brandde de kerk geheel af en werd hij weer herbouwd. Aan de westzijde van de Gaag kwam een eenvoudige pastorie met de naam “Herdershof”. In 1822 kreeg de kerk een meer ‘kerkelijk’ aanzien mét een torentje en een klok.
Vanaf 1730 (plakkaat/Staten) mochten enkel seculieren de zielzorg op zich nemen, dat was met Florentinus Facher tot 1733 (†1740). Op 13 oktober 1840 werd vóór de eerder genoemde ‘Herdershof’ de nieuwe ‘waterstaatskerk’ ingewijd met als patroon Sint Jacobus de Meerdere. De eeuwen door werd St. Jacobus al als volksheilige vereerd en werd er op of rond 25 juli kermis gehouden. Ook St. Willibrordus kreeg een ereplaats. St. Cornelius, patroon van het vee en vallende ziekte, kreeg op Hodenpijl speciale aandacht. Het vaandel van de LTB herinnert daar nog aan. Dit vaandel en ook ander ‘inventaris’ werd veelal door parochianen geschonken. Zo gebeurde dat ook met de zilveren kandelaars die tot op de dag van vandaag nog bij hoogfeesten in de huidige kerk worden gebruikt. Zij zijn in 1852 geschonken door Jacobus Ammerlaan en Matje van der Drift bij hun gouden huwelijksfeest in 1852. Deze kerk werd toen overigens gedeeld met parochianen uit Den Hoorn.

Op eigen benen
Gezien het vorenstaande moet duidelijk zijn dat deze ‘tweedorpenkerk’ historisch zo was gegroeid. Tijdens het pastoraat van Christianus Bouman (1910-1929) kreeg zijn kapelaan Joannes Cornelis Vasse (+1929) de opdracht om als bouwpastoor in Den Hoorn een kerk te stichten (1915). Deze kerk werd toegewijd aan de HH. Antonius en Cornelius.

De opvolger van pastoor Bouman werd Jozef Moerel. Hij was van joodse komaf. Hij overleed in 1938 en begraven in Schipluiden. Zijn opvolger tot 1947 was Hendrikus J.A.Theissen (†1969).
Deze ‘oorlogspastoor’ zette zich energiek in voor o.a. nieuwbouw van school en kerkgebouw. Hij zat enkele maanden vast in de Scheveningse gevangenis vanwege het onderdak geven aan joodse onderduikers. Van 1947-1963 was pastoor Antonio Carlo Domenico Andreolie pastoor. Voortbouwend op de stevige basis van zijn voorganger zette hij zich in voor een nieuw kerkgebouw midden in het dorp. Deze kerk werd gerealiseerd aan het einde van zijn pastoraat, toen inmiddels Adrianus Christianus van der Voorn voorheen kapelaan van de St. Hippolytuskerk in Delft, als laatste pastoor in de pastorie op Hodenpijl zijn intrek had genomen. Hij vierde er op 9 juni 1963 zijn 25-jarig priesterfeest.

Samenwerking geboden
Kerstfeest 1963 werd gevierd in de nieuwe kerk die op 4 april 1964 door de bisschop van Rotterdam, mgr. M. A. Jansen werd geconsacreerd. Aan het pastoraat van pastoor van der Voorn kwam in 1982 een einde. Pastoor J.H. Jansen (1982-2001) werd zijn opvolger en pastoor van Schipluiden en Maasland. De zelfstandigheid van beide parochies met ieder een eigen parochiebestuur bleef gehandhaafd. Voorlopig was deze stap, één pastoor voor twee parochies, bedoeld als experiment.
Toen pastoor van der Voorn op 17 juli 1995 overleed memoreerde pastoor Jansen bij zijn uitvaart dat dat was “in het bijzijn van een goede vriend”. Pastoor Jansen overleed plotseling op 7 mei 2012.
Pastoor Jansen werd opgevolgd door pastoor H.L.J. Spaan (2001-2012). In het kader van de notitie “Samenwerking Geboden” werd naast Maasland ook Den Hoorn en De Lier toegevoegd aan de parochie. Het samenwerkingsverband Sion kreeg een pastoraal team bestaande uit naast pastoor Huub Spaan pastor Louis van den Hoven en pastoraal medewerkster Tessica Dam.
Medio 2007 heeft De Lier op eigen verzoek het samenwerkingsverband verlaten.
Na 2008 werd het proces opgestart om van de drie parochies één parochie te maken. Als naam werd gekozen “Onze Lieve Vrouw van Sion”.
Met het aantreden van Ben Bolmer OFM op 15 september 2012 diende een pastoraal team zich aan dat de zielzorg bestrijkt van de St. Ursula parochie in Delft en onze parochie.
Per 1 september 2016 is pastoor Dick Verbakel, vm. vicaris van het bisdom, aangesteld als verantwoordelijk pastoor. Binnen de parochiekernen wordt gewerkt met eerst aanspreekbare leden van het pastorale team. In de parochiekern St. Jacobus de Meerdere in Schipluiden is dit pastor Paul Mantelaers, pastoraal medewerker (per 1 juli 2012). Hij onderhoudt goede contacten met onze reformatorische medechristenen. De familie woont op de pastorie. Op zondag 29 april neemt hij afscheid van de St. Ursula parochie en de parochie Onze Lieve Vrouw van Sion in verband met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Hij wordt als eerst aanspreekbare opgevolgd door kapelaan Eli Stok.

Op het Hoogfeest van Pasen 2018,
met dank aan een parochiaan voor de achtergrond informatie.